چند تکه آرزو

کاش وقتی زندگی فرصت دهد
گاهی از پروانه ها یادی کنیم

کاش بخشی از من خویش را
وقف قسمت کردن شادی کنیم

کاش تا آسمان بارانی ست
از زلال چشمهایش تر شویم

از نگاه زرد گلدانهایمان
کاش با رغبت پرستاری کنیم

کاش دلتنگ شقایق ها شویم
به نگاه سردشان عادت کنیم

کاش شب وقتی که تنها می شویم
با خدای یاس ها خلوت کنیم

مریم حیدرزاده

خورشید چشمهایت

 

   نوید صبح می دهد مرا

 

       و روشن می کند آسمان فردایم

 

چه دل انگیز طلوعی

 

    آنگاه که چشم می گشایی

 

                        وچه پر غرور

 

                            که حک می شوم در نی نی چشمهایت

 

اینجا خاک بوی تو می دهد

 

                               هوا 

 

                                  آب

 

                                    و هر آنچه که نام تو باشد

 

چشمهایت دریچه ای به بهشت

 

                         و من سرگردان در میان برزخی

 

                                                        که بمانم یا بروم

 

بر آستان نگاه تو سر نهاده ام

 

           تا تطهیر کنم این تن دلسپرده را

 

قصه ی چشمهای تو

 

     متبرک می کند شعر من

 

                    و نازکای قلم

 

                       چه زیبا رقم میزند این قصیده ی نا تمام

 

چشمهایت دریچه ای به بهشت

 

                            به آسمان

 

                                به عروج

 

                                   دریچه ای به آنچه که دوست می دارمش

رویای عشق

 

1

 

گفتم : انگور

 

و چهل روز سکوت کردم

 

 

 

2

 

باد را دوست دارم

 

تا زن ها در خیابان راه می روند

 

 

 

3

 

گاهی اگر تنهایی فرصتی بدهد

 

مادرم زیر ابروی غم را بر می دارد

 

 

 

4

 

عروسک گردان اگر اشتباه بازی کردی نترس

 

هیچ کس عروسک ها را برای بازی اشتباه سرزنش نمی کند

عاقبت

یک روز

که نزدیک است

از دنیایی که در آن بی تو مرده ام

زنده خواهم شد

به سویت خواهم دوید

و

تا ابد

در

آغوشت

جان

خواهم داد

 

لحظه‌ های با تو بودن … از عمرم حساب نمی شوند

 

از آخرتم حساب می شوند ، از بهشت . . .

 

 

روزهاست از سقف لحظه هایم یاد تو می چکد

 

اگر باران بند بیاید از این خانه می روم . . .

گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگی

 

با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید

 

گفتمش نقشی ز لیلی و ز مجنون را بکش

 

عکس حیدر را کنار حضرت زهرا کشید

 

افسوس ندیدی دل تنگم که چه ها کرد

یک عاشق بی نام و نشان ولوله ها کرد

لبخندقشنگت به چه جرمی شده بنهان

آغوش بلا هم تب آغوش تو را کرد